Chrzest Święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni z grzechu i odrodzeni jako dzieci Boga, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania.

Chrzest Święty dziecka powinien się odbyć w kościele parafialnym w miarę możliwości w ciągu miesiąca od urodzeniu dziecka. Rodzice proszą o chrzest dla swojego dziecka osobiście, nie mogą ich w tym zastąpić osoby trzecie. Co najmniej jedno z rodziców powinno zgłosić się w kancelarii parafialnej z aktem urodzenia dziecka na dwa tygodnie przed planowanym terminem chrztu. Rodzice dziecka i chrzestni przygotowują się religijnie na tę uroczystość m.in. poprzez udział w katechezie przedchrzcielnej. W naszej parafii ma ona miejsce w sobotę poprzedzającą Chrzest Święty dziecka, po Mszy Świętej wieczornej czyli około godz. 19.00.

Rodzice:

• wybierają imię dla dziecka, najlepiej imię chrześcijańskie i odnoszące się do świętego patrona,
• wybierają rodziców chrzestnych,
• przygotowują do chrztu świecę chrzcielną oraz białą szatę.


Rodzice chrzestni:

• do godności rodziców chrzestnych mogą być dopuszczone tylko osoby ochrzczone, bierzmowane i praktykujące, które ukończyły 16 rok życia,
• w przypadku chrzestnych młodocianych, uczęszczających jeszcze do szkoły, wymaga się ponadto udziału w katechizacji,
• nie mogą przyjąć tej godności osoby żyjące tylko w związku cywilnym.

Chrzestni spoza naszej parafii przedstawiają zaświadczenie od swojego proboszcza, że mogą być dopuszczeni do godności rodziców chrzestnych.

Jeśli dziecko znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być bezzwłocznie ochrzczone przy użyciu skróconego obrzędu. Gdy dziecko tak ochrzczone wyzdrowieje, rodzice przynoszą je do świątyni parafialnej, by w obrzędzie liturgicznym przedstawić je Kościołowi, spisać akt chrztu i otrzymać błogosławieństwo.

W Diecezji Tarnowskiej dzieci uczęszczające do różnych szkół mają bezpośrednie przygotowanie w swojej parafii i do Pierwszej Komunii Świętej przystępują także w swojej parafii. Katechizacja tych dzieci odbywa się w szkole a sakramenty święte udzielane są w swojej parafii. Rodzice zgłaszają dziecko na początku roku szkolnego i przedstawiają metrykę Chrztu Świętego dziecka (jeśli dziecko było ochrzczone poza naszą parafią). Poza lekcjami katechezy, przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej obejmuje udział w spotkaniach odbywających się w ciągu roku liturgicznego. Podczas spotkań, na które dzieci przychodzą razem z rodzicami, poświęcane są pierwszokomunijne różańce, medaliki, świece, książeczki.

W naszej parafii uroczystość Pierwszej Komunii Świętej odbywa się 3 maja w święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Uroczystość rocznicy przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej dla dzieci klas IV odbywa się w niedzielę po uroczystości Pierwszej Komunii Świętej.

Aby godnie przyjąć Komunię Świętą trzeba:

• być wolnym od ciężkich grzechów,
• mieć dobrą intencję, to znaczy: nie dla zwyczaju, z próżności, ze względów ludzkich, ale z miłości do Boga i bliźniego.

Czas postu przed przyjęciem Komunii Świętej ograniczono w ostatnich latach do jednej godziny. Napoje alkoholowe nie są dopuszczalne, natomiast woda nie łamie postu. Również chorzy mogą przyjmować lekarstwa bez ograniczenia w czasie poprzedzającym przyjęcie Komunii Świętej.

Wskazania Biskupa Ordynariusza dotyczące uroczystości Pierwszej Komunii Świętej

Kościół otrzymał od Chrystusa jako dar największy Eucharystię (Ecclesia de Eucharistia nr 11). Dlatego Kościół troszczy się, aby chrześcijanie dobrze rozumieli tajemnicę Eucharystii,
świadomie, aktywnie, pobożnie i owocnie w niej uczestniczyli. Czyni to szczególnie podczas przygotowania dzieci do pierwszego, pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Przygotowanie to zmierza do wyrobienia u dzieci postawy dysponującej do właściwego przeżywania Eucharystii. Ważnym elementem tego przygotowania jest też sam przebieg i przeżycie przez dzieci uroczystości pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej.

1. Sakrament pokuty
   Miłość do Eucharystii prowadzi do coraz głębszego docenienia sakramentu pojednania. Więź, istniejąca między tymi świętymi znakami łaski, powinna zostać ukazana dzieciom w czasie katechezy szkolnej i parafialnej. W ten sposób dzieci będą uczyły się, iż rezultatem drogi nawrócenia jest wejście w komunię z Bogiem i Kościołem, która najpełniej wyraża się w ponownym przystępowaniu do Eucharystii (Sacramentum Caritatis nr 20). Mając to na względzie:
   • należy stworzyć taki klimat wokół pierwszej spowiedzi, aby dzieci przeżyły ją jako radosne spotkanie z Jezusem przebaczającym w sakramencie Pokuty i Pojednania,
   • zaleca się, aby spowiedź odbywała się w ramach nabożeństwa pokutnego, w czasie którego można dzieciom pomóc w dobrym przygotowaniu się do sakramentu pokuty poprzez przypomnienie warunków tego sakramentu, zwłaszcza w przeprowadzeniu rachunku sumienia, wzbudzenia żalu za grzechy.
     
     
2. Msza Święta z udzieleniem Pierwszej Komunii Świętej
   Eucharystia jest "źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. W Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha" (KKK 1324). Z uwagi na szacunek do Tajemnicy tajemnic Msza Święta z udzieleniem Pierwszej Komunii Świętej powinna być celebrowana z zachowaniem wszystkich przepisów liturgicznych, a zatem:
   • • należy unikać liturgicznych lub quasi liturgicznych "dodatków", które nie są niezbędne, a Najświętsza Eucharystia - Pierwsza Komunia Święta włączone w liturgię mogłyby przysłonić właściwy obrzęd,
     • dzieci winny skupić się na pobożnym uczestnictwie w liturgii Mszy świętej, a nie na występach wobec zgromadzonej wspólnoty,
     • należy unikać organizowania w czasie liturgii akademii z recytacją wierszyków, przemówień, śpiewem piosenek itp.
     • słowo Boże winni czytać rodzice (oni są pierwszymi nauczycielami wiary swoich dzieci), również psalm responsoryjny winni śpiewać rodzice, dzieci nie są przygotowane do pełnienia funkcji lektora czy kantora,
     • dzieci mogą odczytać wezwania modlitwy powszechnej, zwłaszcza za swoich rodziców, nauczycieli, katechetów; rodzice zaś za swoje dzieci,
     • dzieci winny przynieść w procesji do ołtarza dar chleba i wina oraz swoje zobowiązania powstrzymania się od palenia papierosów i picia alkoholu,
     • roztropnemu rozeznaniu przez Księdza Proboszcza pozostawia się wybór praktyki przyjmowania przez dzieci Pierwszej Komunii Świętej w towarzystwie rodziców, czy też bez nich,
     • należy odejść od zwyczaju, o ile taki istnieje, przygotowania się w czasie Modlitwy Eucharystycznej do przyjęcia Komunii Świętej z książeczek. Najlepszym przygotowaniem jest czynny udział w liturgii Mszy Świętej. Przygotowanie z książeczki może być przed Komunią Świętą poza Mszą Świętą.
     • dziękczynieniem po Komunii Świętej powinno być wspólne uwielbienie, adorowanie Jezusa Eucharystycznego. Może nim być wspólna modlitwa, właściwa pieśń, a nie czytanie przez dzieci modlitw z książeczki.
     • wszelkiego rodzaju przemówienia, podziękowania powinny być krótkie i zwięzłe; należy je wygłaszać po zakończeniu Mszy świętej.
   • Filmować czy też fotografować w czasie Mszy świętej mogą tylko te osoby, które ukończyły specjalny kurs fotografów kościelnych i wiedzą jak to robić dyskretnie, bez przeszkadzania uczestnikom zgromadzenia, a zwłaszcza dzieciom. Praktyczny wzgląd nakazuje zatrudnić tylko jednego fotografa i kamerzystę, z których pracy skorzystają wszyscy. W ten sposób nie będzie zamieszania wokół dzieci, tak jak wtedy, gdy każdy z krewnych czy znajomych zechce robić zdjęcie. Zasady filmowania i fotografowania określają odpowiednie normy. Należy o nich uprzednio pouczyć rodziców.
     
     
3. Strój
   Strój winien symbolizować swą bielą czystość serc dzieci. Powinien być prosty, schludny i estetyczny. Uniknie się w ten sposób niezdrowej konkurencji, kto ma najpiękniejszy czy najdroższy strój. Należy ustalić jeden rodzaj stroju dla wszystkich dzieci, z rozróżnieniem na strój dla dziewcząt i chłopców. Wpłynie to na właściwe uczestnictwo we Mszy Świętej. A ponadto, koszty takiego stroju będą bardziej przystępne dla wszystkich, zwłaszcza dla mniej zamożnych rodziców. Oprócz tego stroje mogą być przekazywane przystępującym do Pierwszej Komunii Świętej w roku następnym.
   
   
4. Goście
   Należy zadbać, aby goście, przybywający nieraz z odległych stron na uroczystość pierwszokomunijną, mieli możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty. O tej możliwości należy przypomnieć przed rozpoczęciem Mszy Świętej.
   
   
5. Prezenty
   Należy pamiętać, że prezenty są najmniej istotnym elementem uroczystości pierwszokomunijnej. W tym duchu wychowujemy dzieci w ciągu całego przygotowania do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Nie mogą one być dla dzieci miernikiem ważności tej uroczystości. Należy tak formować rodziców, a poprzez nich gości, aby ich prezenty były symboliczne, a obdarowujący zaczekali z ich wręczeniem do momentu zakończenia uroczystości w kościele. Prezenty powinny być bowiem tylko dodatkiem do święta w życiu dziecka, a nie pierwszym punktem uroczystości.
   
   
6. Przyjęcie pierwszokomunijne
   Należy przypomnieć rodzicom, że przyjęcie rodzinne winno być absolutnie bezalkoholowe. Ma to być spotkanie najbliższych, przebiegające w duchu radości i miłości, z akcentem na najważniejszy moment uroczystości, jakim było spotkanie dziecka z Jezusem w Eucharystii. Należy prosić rodziców, by przyjęcia nie były zbyt wystawne. Z okazji uroczystości pierwszokomunijnej można wprowadzić zwyczaj podzielenia się przez dzieci otrzymanymi podarunkami z tymi rówieśnikami, którzy żyją w ubóstwie i nie posiadają środków w stopniu wystarczającym do godnego życia (misje).
   
   
7. Składanie ofiar przez rodziców z okazji Pierwszej Komunii Świętej
   Nie powinno ono wynikać z jakiejkolwiek inspiracji duszpasterzy. Jeśli rodzice podejmą już decyzję o złożeniu ofiary na cel kościelny, wówczas należy im uświadomić, by nie była ona zbyt dużym obciążeniem finansowym, zwłaszcza dla mniej zamożnych rodzin. Ta kwestia nie powinna być powodem niedopowiedzeń i niepokojów wśród wiernych. I w tym przypadku obowiązuje zasada dobrowolności ofiar na cele kościelne.
   
   
8. Zakończenie
   Eucharystia jest sakramentem, w którym Chrystus, dając nam Siebie ożywia naszą miłość i buduje jedność. Niech więc w duchu tej miłości będą podejmowane wszelkie duszpasterskie działania związane z przygotowaniem dzieci do Pierwszej Komunii Świętej.

Młodzież uczęszczająca do różnych szkół na terenie Tarnowa (i nie tylko), ma bezpośrednie przygotowanie do bierzmowania i przystępuje do niego w swojej parafii (katecheza odbywa się w szkole a sakramenty święte są udzielane w swojej parafii). Instrukcja o przygotowaniu i kryteriach dopuszczenia do sakramentu bierzmowania w Diecezji Tarnowskiej mówi, iż kandydaci do sakramentu bierzmowania (klasy VII i VIII szkoły podstawowej) są zobowiązani do:

• uczestnictwa we Mszy świętej w każdą niedzielę i święto,
• regularnego przystępowania do sakramentu pokuty (minimum w każdy I piątek miesiąca),
• starania się o jak najlepszą ocenę z religii i opanowania obowiązującego materiału z katechizmu,
• udziału we wszystkich liturgicznych spotkaniach oraz parafialnej katechezie,
• uczestnictwa w rekolekcjach parafialnych,
• w miarę możliwości uczestniczenia w nabożeństwach: różańcowych, roratach, Gorzkich Żalach i Drodze Krzyżowej, Triduum Paschalnym, nabożeństwach majowych,
• zachowania prawdziwie chrześcijańskiego.

Zachęcamy także rodziców kandydatów do udziału w spotkaniach formacyjnych przygotowujących do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

Patron do bierzmowania - powinna być to osoba uznana przez Kościół katolicki za świętą (lub błogosławioną), którą kandydat pragnie w swym życiu naśladować.

Świadek bierzmowania - osoba wierząca i praktykująca, która już przyjęła Sakrament Bierzmowania, najlepiej ojciec chrzestny, albo matka chrzestna, ze względu na powiązanie tego sakramentu z Chrztem Świętym. Nie mogą być nimi jednak rodzice (wymóg Prawa Kanonicznego)

W naszej parafii możemy skorzystać z tego sakramentu:

• codziennie w czasie Mszy świętej porannej odprawianej o godz. 6.30 i 7.30 oraz pół godziny przed wieczorną Mszą świętą,
• w każdy I piątek miesiąca od godz. 16.00 (za wyjątkiem wakacji),
• w niedziele podczas każdej Mszy świętej,
• w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych,
• w sytuacjach wyjątkowych o każdej porze (kontakt do księdza dyżurnego: +48 884 334 690).

Wizyty u chorych z posługą sakramentalną odbywają się w pierwsze piątki miesiąca. Natomiast w każdą niedzielę Komunię Świętą do chorych zanoszą Nadzwyczajni Szafarze Komunii Świętej. Posługę tę w naszej parafii pełnią: Pan Józef Cich, Pan Krzysztof Więckowski, Pan Marcin Świądro oraz Pan Mariusz Wzorek.

Należy wtedy przygotować:

• stolik nakryty białym obrusem lub godne miejsce na Najświętszy Sakrament,
• krzyżyk i dwie świece, które zapala się po przyjściu kapłana/szafarza,
• uczestniczyć wraz z chorym w obrzędzie sakramentu (wyłączając spowiedź).

 Terminy katechizacji przedmałżeńskiej - sprawdź tutaj  

Sakramentu małżeństwa udzielają sobie narzeczeni przed kapłanem, który w imię Chrystusa błogosławi ich związek. Sprawami narzeczonych zajmuje się ks. Proboszcz. Wszystkie sprawy przedmałżeńskie i małżeńskie są omawiane w terminach uzgodnionych z zainteresowanymi.

Ślub może zostać zawarty w parafii narzeczonej lub narzeczonego. Kandydaci do małżeństwa powinni około 3 miesiące przed ślubem zgłosić się do kancelarii tej parafii, w której ma być ślub w celu podjęcia bezpośredniego przygotowania do ślubu, dopełnienia wszelkich formalności oraz ewentualnego uzupełnienia katechezy przedmałżeńskiej. W przypadku gdy oboje narzeczeni są spoza naszej parafii, a chcą zawrzeć sakrament małżeństwa w naszej parafii, wymagana jest zgoda na przeprowadzenie formalności prawnych przez jednego z proboszczów parafii narzeczonej bądź narzeczonego.

Przy formalnościach kancelaryjnych wymagane są następujące dokumenty:

• metryki chrztu św. (ważne 3 miesiące), wymaganie to dotyczy osób ochrzczonych poza nasza parafią,
• w przypadku ślubu konkordatowego - zaświadczenie z USC o braku przeszkód,
• w prawie cywilnym do zawarcia związku małżeńskiego (ważne 3 miesiące), w przypadku ślub niekonkordatowego - dokument z USC o zawarciu ślubu cywilnego,
• dowody osobiste,
• ostatnie świadectwo z religii (szkoła średnia lub zawodowa),
• świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego,
• zaświadczenie o bierzmowaniu,
• wdowy/wdowcy: metrykę zgonu współmałżonka.

Po spisaniu protokołu w kancelarii parafialnej, wygłaszane są zapowiedzi przedślubne zarówno w parafii narzeczonej, jak i narzeczonego. Zapowiedzi głoszone są, w naszej parafii poprzez wywieszenie w gablocie przed kościołem, celem stwierdzenia ewentualnych przeszkód. Osoby mające wiedzę odnośnie ewentualnych przeszkód są zobowiązane w sumieniu powiadomić o tym proboszcza parafii.

Na zapowiedzi poza naszą parafią dajemy zanosząc pismo otrzymane podczas pierwszego spotkania w kancelarii parafialnej. Po wygłoszeniu zapowiedzi przynosimy do parafii ślubu świadectwo wygłoszonych zapowiedzi. Przy zapowiedziach otrzymujemy kartki do poradnictwa rodzinnego (należy odbyć w tym czasie trzy spotkania w poradni rodzinnej – jedno ogólne i dwa indywidualne; składamy przy tym od pary ofiarę 20 zł na funkcjonowanie i zaopatrzenie w odpowiednie pomoce poradni rodzinnej) i na dzień skupienia oraz kartki do poświadczenia spowiedzi sakramentalnej. Spowiedź pierwsza winna być odbyta bezpośrednio po zapowiedziach; spowiedź druga w przeddzień ślubu (co nie wyklucza częstszej spowiedzi). Przy spowiedzi informujemy spowiednika, że jest to spowiedź przedślubna i dajemy mu kartkę do podpisu.

W tygodniu poprzedzającym dzień ślubu narzeczeni przychodzą do kancelarii parafialnej w celu spisania aktu ślubu. Przynoszą wtedy świadectwo wygłoszonych zapowiedzi, kartki z poradnictwa rodzinnego oraz podają dane dwóch świadków: nazwisko i imię, adres.

W naszej parafii w dniu ślubu, w zakrystii, na kilka minut przed Msza św., świadkowie, a po liturgii sakramentu małżeństwa nowożeńcy, podpisują dokumenty do Urzędu Stanu Cywilnego, które w ciągu pięciu dni parafia dostarczy do USC, aby i tam spisano akt ślubu i dokonano wpisu w dowodach nowych małżonków.

W naszej parafii ślub odbywa się podczas Mszy świętej. Wszystkich uczestniczących w liturgii sakramentalnej zachęcamy do przyjęcia Komunii świętej w intencji nowożeńców.

„Choruje ktoś wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła i niech modlą się nad nim namaszczając go olejem w imię Pańskie. Modlitwa płynąca z wiary wybawi chorego i ulży mu Pan. A jeśliby był w grzechach, będą mu odpuszczone.” (Jk 5,14-15)

Sakrament namaszczenia chorych może być udzielony każdego dnia "na wezwanie" o każdej porze. Wezwania księdza do udzielenia sakramentu namaszczenia chorych można dokonać w kancelarii parafialnej, zakrystii lub u bezpośrednio u księdza. Należy podać adres chorego oraz jego stan zdrowia dla określenia jakie sakramenty chory będzie mógł przyjąć.

Zbiorowe udzielenie sakramentu namaszczenia chorych w naszej parafii ma miejsce 11 lutego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes i jednocześnie Światowy Dzień Chorego. W naszej parafii jest zwyczaj wyjazdu do chorych z posługą sakramentalną w pierwsze piątki miesiąca. Zgłoszenia osób, do których kapłan ma się udać są przyjmowane w zakrystii lub kancelarii parafialnej.

Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości. Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość. Zmarłym nie udziela się sakramentu namaszczenia chorych.

Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża, ponadto, "jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5,15).

Sakramentu tego udzielają tylko kapłani. Przy jego sprawowaniu używają oni oleju poświęconego przez biskupa lub w razie potrzeby przez samego prezbitera, który celebruje ten sakrament.

Pogrzeb chrześcijański nie udziela zmarłemu ani sakramentu, ani sakramentaliów - zmarły znajduje się już poza porządkiem ekonomii sakramentalnej. Pogrzeb jest jednak obrzędem liturgicznym Kościoła katolickiego.

Pogrzeb chrześcijański przysługuje wierzącym i praktykującym członkom wspólnoty parafialnej. Rodzina bądź bliscy zmarłego powinni zgłosić się w kancelarii parafialnej po załatwieniu formalności w Urzędzie Stanu Cywilnego właściwym dla miejsca śmierci zmarłego. W kancelarii parafialnej należy przedstawić:

• odpis aktu zgonu (do wglądu),
• zaświadczenie o zaopatrzeniu sakramentami świętymi,
• w przypadku, gdy zmarły nie był naszym parafianinem wymagana jest pisemna zgoda proboszcza parafii, w której zmarły zamieszkiwał.

Msza święta pogrzebowa wraz z obrzędami pogrzebu sprawowana jest z reguły w kaplicy cmentarnej cmentarza, na którym zmarły ma być pochowany. Na życzenie rodziny możemy celebrować Mszę świętą pogrzebową w kościele a następnie osobno obrzędy pogrzebowe na cmentarzu. Wszystkich uczestniczących w ceremonii pogrzebowej zachęcamy do przystąpienia do sakramentu pokuty i przyjęcia Komunii Świętej ofiarując ją za spokój duszy zmarłego. Ofiary zebrane podczas Mszy świętej pogrzebowej przeznaczane są na Msze święte odprawiane za spokój duszy zmarłego z intencji uczestników pogrzebu.

Odmowa pogrzebu katolickiego
Kodeks Prawa Kanonicznego określa wypadki, w jakich wierny zostaje pozbawiony prawa do pogrzebu katolickiego. Pogrzebu takiego powinni być pozbawieni:

• notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy,
• osoby, które wybrały spalenie swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej,
• inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać pogrzebu bez publicznego zgorszenia wiernych.